Van +40 naar -20 (deel 2): De Praktijk
Arjen, P5P teamlid, werkt bij de Luchtmobiele Brigade van de Landmacht als communicatieadviseur. Hij is momenteel als Public Affairs Officer op uitzending in Mali als onderdeel van de VN missie 'MINUSMA'. Hij verblijft daar in Gao op een Nederlands kamp 'Castor'. Hij moet zich daar naast zijn normale werk ook voorbereiden op de expeditie vanuit Afrika. Hij schrijft daarover in een serie blogs, waarvan dit deel 2 is in de reeks.
Het vierde rondje. We rennen wachtpost 2 voorbij en groeten de Duitse militairen die er zitten...voor de vierde keer. We lopen door naar post 3. Deze weg moeten we heen en weer lopen, omdat een deel van het kamp is afgesloten. Dubbel saai dus. De zon staat al laag en de saaie bruine hesco's werpen een harde schaduw over het pad. Dicht langs de muur loop je in de schaduw en dus blijven we er vlak langs lopen. Plots hoor ik mijn maatje schreeuwen. Ik draai me om en zie hem wijzen. Blijkt dat wij niet de enige waren die de schaduw opzochten. Op de grond ligt een slang opgekruld tegen het gaas van de hesco's. Het is een bruine adder van ongeveer anderhalve meter, waar ik dus net vlak langs gerend ben...
Er zijn soms onverwachte dingen waar je tegenaan kunt lopen hier in Mali. Ik probeer deze maanden een trainingsschema vast te houden, waarbij ik om de dag een cardiotraining doe en om de andere dag kracht. Daarbij komt elke dag de rompstabiliteit: de 'Killer Core' routine. De kracht en core oefeningen zijn het makkelijkst te doen: de buitengym leent zich er perfect voor. Ik heb er alles wat ik nodig heb: een matje, een paar gewichten, een optrekstang en mijn meest gehate 'apparaat', namelijk een palletbox. Ik vind de 'box step-ups' verschrikkelijk...spierpijn in de billen gegarandeerd! Toch lukt het niet altijd om de routines te doen. Vorige week was een zware stofwolk op komen zetten vanuit de woestijn, die dagenlang precies boven het kamp bleef hangen. Er zat zoveel fijnstof in de lucht, dat het door de arts verboden werd om buiten te komen als dit niet strikt noodzakelijk was. Trainingsschema aanpassen dus.
10km hardlopen op kisten en met rugzak om. Niet het allerbeste idee...
Als cardiotraining ga ik vaak hardlopen. In de trainingsfase waarin we nu zitten, ligt de nadruk op volume: veel kilometers, lage hartslag. Om overbelastingsblessures te voorkomen, wissel ik af met cardiotrainingen op apparaten in de binnengym. Dit is een tent gevuld met fitnessapparaten. Meestal doet de airco het en zijn de omstandigheden prima om mee te trainen. Het grootste probleem is de drukte: tijdens 'spitsuur' zijn veel apparaten bezet. Flexibiliteit is de sleutel: fietsen, roeien, de crosstrainer of de stairmaster. Het zijn allemaal prima manieren om een uur lang de hartslag op 150 te houden. Om de trainingen specifiek voor de expeditie aan te passen, heb ik laatst 10km hardgelopen met een rugzak en kisten aan. Daar heb ik nog dagenlang spijt van gehad: blaren en pijnlijke schenen.
De temperatuur is flink toegenomen: ruim 40 graden in de zon om half 9 's ochtends.
Alles bij elkaar lukt het tot nu toe aardig om regelmatig en afwisselend te trainen. Als ik dit volhoud, moet het lukken om goed getraind aan de start te verschijnen over een paar maanden. Nu moet ik discipline zien te vinden om de droogte, de warmte en het stof te blijven trotseren!