Van zeeniveau tot 7,134m (deel 2)
Teamlid Allert Bosch werkt als Engineer bij Van Oord al meer dan twee jaar mee aan de bouw van het offshore windmolenpark “Gemini”. Een windmolenpark met 150 windmolens dat 85 kilometer ten noorden van de kust van Groningen (Eemshaven) wordt gebouwd en straks 785.000 huishoudens van elektriciteit zal voorzien. Hij schrijft in dit blog over de parallelen tussen zijn werk bij Van Oord en het beklimmen van Peak Lenin. Lees hier deel 1.
Elke keer als ik mijn industriële klimharnas aantrek, moet ik in mezelf een beetje lachen. De klimgordel die wij meenemen op expeditie weegt 180 gram, terwijl mijn werk-gordel meer dan 2kg weegt! Momenteel zijn we op de OHVS bezig met het herstellen van schades aan de verf waarvoor we gebruik maken van ‘rope-access’ teams met industriële klimmers die met behulp van touwen op moeilijk plekken komen. Waar wij tijdens het klimmen in de bergen soms genoegen moeten nemen met een jaren oude verroeste haak in de rots, worden hier touwen en meerdere backup-touwen aan dikke stalen balken bevestigd, staat er voor de veiligheid altijd iemand bovenaan met een reddings-set en ligt er een back-up bootje in het water.
De industriële wereld is wat dat betreft niet te vergelijken met het beklimmen van een berg zou je zeggen. Maar eigenlijk valt mij dagelijks juist op hoeveel parallellen er zijn tussen mijn werk hier en de beklimming die wij deze zomer gaan maken. In beide gevallen is er namelijk maar één doel: aan het eind van de dag/beklimming weer veilig thuiskomen.
Neem bijvoorbeeld de overstap van de CTV naar de OHVS-ladder die ik beschreef in mijn vorige blog (zie onderstaand filmpje). Dit klinkt simpel, maar is juist een van de lastigste activiteiten. Niet zozeer het overstappen zelf, maar het nemen van de beslissing of het veilig is om over te stappen. Met hoge golven gaat CTV flink op-en-neer en is het niet meer veilig om over te stappen, maar er bestaat geen harde regel wanneer het wel of niet veilig is en dat is uiteindelijk een inschatting van de schipper van de boot en het team aan boord. Eenmaal boven, moet je ook weer veilig naar beneden kunnen! Als het weer aan het verslechteren is, wil je niet te laat de beslissing nemen om te stoppen met werken en naar beneden te gaan, omdat dit tot onveilige situaties kan leiden.
20 juli 2016, ik sta 200m onder de top van Peak Lenin. Het weer is aan het verslechteren, maar ik ben er bijna. Uiteraard wil ik ontzettend graag naar de top, maar is het wel verstandig om nu door te gaan? Moeilijke keuze.
De parallel is duidelijk. Dit is slechts één voorbeeld, maar in mijn werk en tijdens klimmen doen we niet anders dan risico’s analyseren en daarop acteren, bewust en onbewust. Heel duidelijk hierbij is dat veiligheid van de mensen bij Van Oord altijd op nummer één staat. Dat klinkt logisch, maar gaat niet vanzelf en vergt bewustwording en het bespreekbaar maken binnen de teams hoe werk veiliger kan plaatsvinden. Er moet de openheid zijn voor iedereen om werk stil te leggen wanneer je vindt dat het niet veilig gebeurt. En dat kan een drempel zijn, omdat je je dan de spelbreker voelt.
In de bergsport is dit niet anders en voor mij heel herkenbaar. In de Alpen zijn wij regelmatig omgekeerd tijdens een toppoging, omdat we bijvoorbeeld vonden dat er te veel lawine risico was, omdat er slecht weer aan zat te komen of omdat we een volgende klimpassage onverantwoord vonden.
Ook tijdens de beklimming deze zomer verwacht ik veel momenten waarop we de risico’s binnen ons team moeten bespreken en op basis daarvan beslissingen zullen nemen. Is het weer goed genoeg voor een toppoging? Voel jij je wel goed genoeg om door te gaan? Zijn de sneeuwcondities te gevaarlijk? In de voorbereidingsfase bespreken we dan ook uitgebreid hoe we omgaan met dit soort scenario's. Openheid, vertrouwen in elkaar en het bespreekbaar maken zijn hierbij uitermate belangrijk.
Ik durf wel te beweren dat bergbeklimmers zich veel bewuster zijn van de risico’s om zich heen dan de gemiddelde persoon en altijd afgewogen keuzes maken. Je kunt het je namelijk niet veroorloven om dat niet te doen. Betekent dit dat bergklimmen risicoloos is? Nee, maar een bergbeklimmer zorgt er wel voor dat de risico's ALARP (As Low As Reasonably Possible) zijn zoals we dat in de industrie noemen. Omkeren en de top niet halen is geen schande, maar thuiskomen zonder tenen is mij Peak Lenin niet waard.
